* 1 maart 1940 – † 4 november 2024
Jan was vasthoudend en wist wat hij wilde. Als je hem hulp bood, b.v. bij het omslaan van de krant, was het antwoord: ‘Nee’. Hij was vasthoudend, ook in zijn meningen, maar als hij na studie en gesprek overtuigd raakte dat een ander standpunt beter was, kon hij zijn mening ook wel weer herzien.
Jan was een open boek, direct, blij, positief en dankbaar, altijd vol humor en relativeringsvermogen. Altijd aandacht voor de ander, tot op z’n sterfbed aan toe. Ook was hij realistisch: na het ongeval van elf jaar geleden kwam er geen klacht over zijn lippen. Er kwam een tijd van zorgen en bezorgdheid. En dankzij een grootscheepse verbouwing, de hulp van Wil, de kinderen en het zorgteam kon Jan thuis blijven wonen.
In de kerk was Jan thuis. Daar voelde de familie zich welkom toen ze hierheen verhuisden, evenals bij de buren. Daar had hij met zijn scootmobiel zijn vaste plek. De tijd dat hij ouderling was en gesprekken had met zo veel mensen behoorde tot z’n indrukwekkendste ervaringen. Mensen vertrouwden hem, wisten wat ze aan hem hadden, en zagen in hem een diep geloof. Dat geloof was het fundament van zijn bestaan, en samen met Wil, heeft dat hem er doorheen gesleept, ook op moeilijke momenten.
Wat in liefde verbonden was, gaat nooit verloren. Zoals wij op het eind zongen: “Ga met God en Hij zal met je zijn tot wij weer elkaar ontmoeten, in zijn naam elkaar begroeten.”
Ds.Ignace Frénay