In memoriam Geessiena Willemina Everts-Omta
Bierum, 10 december 1929 – Winsum, 1 juli 2020
Toen ze begin juni ongeneeslijk ziek bleek te zijn, moesten Gé en Evert op twee verschillende afdelingen van Twaalf Hoven opgenomen worden. 67 jaar waren ze samen getrouwd geweest en nu moest ze de toegenomen zorg voor hem helemaal uit handen geven. Met een bewonderenswaardige rust en overgave zag ze haar levenseinde tegemoet. ‘De HERE is uw woning en onder u zijn eeuwige armen’ was de trouwtekst geweest en die gedachte gaf haar ook nu troost. En met haar kenmerkende pretogen vertelde ze dat ze in haar ziekenhuisbed zelfs nog van een aflevering van een misdaadserie op tv had genoten. En haar gezin was trots op haar. En het lukte nog om dat tot uitdrukking te brengen middels de inzet van de Stichting Ambulance Wens voor een prachtige laatste ontmoeting op de orchideeënboerderij in Luttelgeest. Ze was de jongste van een groot gezin op een boerderij in Bierum. Een belangrijk thema in haar leven was de brute moord op haar vader in september 1944 door de Duitse bezetter. Ze bleef de ontzetting hierover meedragen en toonde dat ook. Hij bleef haar grote voorbeeld van geloof, van liefde, van je niet klein laten krijgen en van grootmoedigheid. Ze mocht naar de MULO. Ze deed graag toneel, schreef voordrachten en gedichten. Wat kon ze kleurrijk vertellen! Met haar gevoel voor taal heeft ze bijgedragen aan het vertaalwerk voor de Grunneger Biebel van verschillende delen van het Oude Testament. In 1953 was ze met Evert getrouwd. Samen hadden ze toen de Ripperdaboerderij betrokken, later bewoonden ze de Wierdaheerd. Ze kregen drie zoons, Wilte, Ad en Piet en later tot haar grote vreugde ook nog een ‘wichje’: Jaqueline. Er kon veel bij haar. Naast gezin en boerderij was er altijd aandacht voor andere zaken geweest: ze was bibliothecaresse van de meisjesvereniging, bestuurslid van de AR jongeren, van diverse vrouwenverenigingen, vrijwilliger in de Twaalf Hoven en Winkheem, ouderling. En bloemenliefhebster. En ze zag de komst van 13 kleinkinderen en 15 achterkleinkinderen. Inmiddels woonde het echtpaar op de Tageteshof, en in de laatste jaren op de Floraborg. De uitvaartdienst was op maandag 6 juli met haar neef ds. Fokko Omta als voorganger. Ze had zelf aanwijzingen kunnen geven. Ze is begraven op de begraafplaats Hof van Obergum.
Op het overlijdensbericht staat:
Zoals de tarwekorrel wordt gezaaid ontkiemt en groeit en opnieuw wordt geboren en als een rijpe aar wordt afgemaaid, zó gaat mijn lichaam niet voorgoed verloren: ik zal verheerlijkt opstaan in het licht en eeuwig leven voor Gods aangezicht. HJ