In memoriam Harm Dijkstra
* 31 mei 1934 - † 15 mei 2015

Harm Dijkstra was iemand die wist wat hij wilde, en dat ook doorzette. Daardoor botste het wel eens. Hij had lief op zijn manier, indirect. Maar in de zorg voor z'n kinderen was duidelijk hoeveel hij om ze gaf. Je kwam er vaak pas later achter, als een indirect signaal dat je moest leren verstaan. Hij was geen prater, althans niet over zijn diepste zieleroerselen. Harm was ook de vraagbaak van z'n familie, van z'n broers en zussen. Als oudste van het gezin, en als opvolger van z'n vader voelde hij die verantwoordelijkheid.
Al tijdens z'n leven was hij niet zo zeker over de inhoud van het geloof: hij was een kritisch lezer van Bijbelse verhalen, en kwam daardoor geregeld tot de conclusie dat bepaalde dingen helemaal niet zo gebeurd konden zijn. Daar kon hij uren over bomen, met een borrel onder handbereik, tot midden in de nacht, maar hij kwam er niet uit. Zijn voorlopige conclusie was dat wij na de dood op een soort tussenstation terecht zouden komen.
De samenvatting van de Bijbel was voor hem: de Tien geboden, en de Liefde (I Kor. 13). Daar had je genoeg aan. Zó heeft hij willen leven, daardoor geïnspireerd, en soms daarmee worstelend. Z'n grote liefde was verder de natuur, de muziek, bloemen en dieren, met name konijnen. Aan dat alles wijdde hij zich jarenlang met een ongelooflijke werklust. Hij hield er de nodige onderscheidingen aan over. Daarom was het zo rampzalig dat deze sterke man de laatste jaren zo weinig kon, zo weinig zag, zo weinig hoorde. Deze man, die het moest hebben van het doen, was in feite veroordeeld tot een leven in een stoel, ook al kwam hij er ook nog wel uit. De onzekerheid over wat hem te wachten stond maakte dat hij het liefst altijd iemand bij hem had. Dat was zijn lieve vrouw Alie, die tot op het laatst bij hem was, hem heeft getroost en bemoedigd. Bij hun huwelijk sloten ze een verbond voor Gods aangezicht, en van diezelfde God heeft Alie de kracht gekregen om het vol te houden. Mogen zij en haar (klein)kinderen nu ook de kracht vinden om het verlies van Harm een plaats te geven.

Ds. Ignace Frénay