* 29 juli 1914 – † 27 september 2014

Op de leeftijd van 100 jaar overleed onverwachts mevrouw Siet Gravendaal-Tammens, van de Stationsweg 23. Velen kennen haar als de kaarsrecht lopende mevrouw met het grijze knoetje, altijd aanwezig bij de 4 mei-herdenking, en tot voor enkele jaren een geregelde kerkganger. Zij kwam van het Groninger platteland, uit een warm, liberaal nest. Zij had een onverzettelijk karakter, had leiderskwaliteiten, en was – naar eigen zeggen – bazig. Zij maakte van haar hart geen moordkuil, en zei waar het op stond.

In de oorlog zat zij in het verzet. Ze werd verraden, en het kwam haar op een terdoodveroordeling door de Duitsers te staan. Nadat zij in gevangenschap was mishandeld, kon zij geen kinderen meer krijgen. De kracht om het vol te houden kreeg ze op het moment zelf. Ze kon geen onrecht zien. Vooral schijnheiligheid wekte haar oprechte verontwaardiging. Na de oorlog bestond haar werk uit het helpen van kinderen, als logopediste, in Curaçao en in Groningen. Ook bleef zij actief bij de oud-verzetslieden, en trad ze vele malen op in de media.

Zij woonde, ondanks haar hoge leeftijd, nog steeds op zichzelf. Haar overburen, Lammert en Jopie de Graaff, waren 27 jaar lang haar steun en toeverlaat. Nog onlangs herstelde zij van een gebroken heup, en vierde zij met haar bridgeclub haar 100e verjaardag. Bij het aan haar gewijde bridgetoernooi won zij zelf de eerste prijs. Haar geheugen was fenomenaal, en ze had een groot gevoel voor humor.

Er valt nog veel meer over haar te vertellen; op internet zijn vele indrukwekkende interviews en documentaires te vinden. Mevrouw Gravendaal heeft haar lichaam ter beschikking gesteld van de wetenschap, en er was dan ook geen rouwdienst. Wij hebben haar in de dienst, op eigen verzoek, herdacht met het zingen van "U zij de glorie". Wij gedenken mevrouw Gravendaal in dankbaarheid en groot respect.

Ds. Ignace Frénay