*8 september 1980 - † 11 september 2015

In de zomer van 2010 mocht ik het huwelijk inzegenen van Bas-Jan Trouw en Kate MacFarlane, in het verre Schotland. Deze zomer kreeg ik een telefoontje van zijn ouders, Koos en Elsa Trouw (Stationsweg 1), dat Bas-Jan ernstig ziek was, en dat er geen hoop meer was op genezing. Nog geen drie weken later overleed hij in een ziekenhuis in Londen, op de leeftijd van 35 jaar, omgeven door Koos en Elsa, z'n broer Johan, z'n lieve vrouw Kate, haar zus en haar ouders. Ook z'n beste vrienden uit Nederland waren er nog bij, op het laatste moment overgekomen uit Nederland.

Op 2 oktober hebben we hem herdacht met een indrukwekkende afscheidsdienst in de Torenkerk, waarna hij is begraven op de Algemene Begraafplaats. Er zijn woorden gegeven aan de verbijstering, het verdriet, het gemis. Het ging over de toekomstplannen die in duigen lagen: Kate en Bas-Jan zouden immers naar Nederland komen: het huis was net gekocht. En in januari 2016 verwachtten ze hun eerste kindje....

Het is allemaal teveel om te dragen. Daarbij kwam de vraag op: Waarom? Waarom zo jong? Waarom hij? Natuurlijk: dat is geen vraag waarop we een antwoord willen hebben. Het is een schreeuw van machteloosheid, van pijn, verdriet. Een antwoord is er niet.

We moeten leven met deze vraag-zonder-antwoord, met de leegte die Bas-Jan achterlaat. Een leegte die des te voelbaarder is, omdat hij zo ontzettend veel betekend heeft voor ieder die hem gekend heeft, in het bijzonder voor Kate, z'n ouders en z'n broer, z'n vrienden. Maar we keken ook terug in dankbaarheid voor wie hij was, gedurende zijn te korte leven, de elf jaar dat hij en Kate samen waren, z'n humor en z'n kracht.

Bas-Jan is nu "aan de andere kant", zoals in de tekst stond die Elsa tijdens de dienst las. En ook zei ze: "Het leven is eeuwig en liefde onsterfelijk, en dood is slechts een horizon, en niets anders dan de beperking van ons zien." 

Dat het onpeilbare verdriet van allen die hem missen mag worden verzacht door het geloof dat hij nu geborgen is in Gods eeuwig licht.

Ds. Ignace Frénay