*Zunderdorp, 1 maart 1920 – †Winsum, 27 oktober 2021

Sinds het overlijden van zijn vrouw Rien in 2014 verbleef dhr. Honingh tien dagen per maand in Winsum bij zijn jongste zoon Henk en bij Bouwina. De rest van de maand woonde een van zijn twee zussen bij hem in Zaandam. Kort na zijn honderdste verjaardag brak corona uit. Vanaf die tijd woonde hij helemaal in Winsum. Die honderdste verjaardag was nog voluit gevierd met heel de familie. Kort voor zijn overlijden zagen we hem nog in de kerkdienst. De kerk had altijd een belangrijke plek in zijn leven gehad. Simon was een boerenzoon uit Waterland net boven Amsterdam. De crisistijd van de jaren ’30 noopten hem van de MULO af te gaan en boerenwerk te gaan doen. Maar boeken bleven trekken. Hij kwam op een bank terecht en via allerlei bijscholing en thuisstudie kwam hij steeds hogerop. In de oorlog zat hij in het verzet. Hij vond zijn vrouw via het kerkelijk jeugdwerk. En jarenlang was hij zelf actief in het jeugdwerk, of als ouderling en na zijn pensioen nog als kerkenraadsvoorzitter. Als 80plusser was hij nog chauffeur van leeftijdgenoten en trouw lid van een bijbelkring. Hij bleef bij dat alles bescheiden. Bovendien had hij ook veel andere interesses en kwaliteiten. Hij was muzikaal, was geïnteresseerd in sterren en edelstenen en maakte aquarellen en schilderijtjes en had zich op hoge leeftijd ook het emailen en surfen nog enigszins eigen weten te maken. Hij deed graag spelletjes met zijn klein- en achterkleinkinderen en gaf tot het laatst ook blijk van een mooi gevoel voor humor. Hij was vader van vijf kinderen, (‘oude’) opa van een reeks klein- en achterkleinkinderen. Op maandag 1 november, Allerheiligen, werd zijn lichaam weer teruggebracht naar zijn geboortegrond. In Zaandam vond de crematieplechtigheid plaats. Zijn belijdenistekst sierde op zijn wens de rouwkaart. ‘Wees getrouw tot de dood en Ik zal u geven de kroon des levens’ (Openbaringen 2: 10b).

ds. Harmen Jansen