*9 april 1935, Niekerk – † 21 december 2021, Groningen

Op het kantelmoment naar de winter moest afscheid genomen worden van Jakob Wolters. Toch nog onverwachts, ook al was hij de laatste jaren vaak in het ziekenhuis geweest. Diepingrijpende operaties met lange hersteltijd en zware behandelingen voor tal van kwalen doorstond hij met een combinatie van wilskracht, doorzettingsvermogen, overgave en de trouwe nabijheid van Bruinnet. Bijna zestig jaar waren ze hecht in de echt verbonden.
Jakob was altijd een harde werker geweest. Niets was hem te veel, leek het wel. Hij combineerde zijn werk in Groningen met sportieve activiteiten en allerlei vrijwilligerswerk binnen en buiten de kerk. Al snel na hun komst naar Winsum, na hun huwelijk, was hij in het jeugdwerk gerold. Later werd hij ouderling, wijkraadvoorzitter, schoolbestuurder. Toch had hij ook royale aandacht voor zijn gezin. Voor Hielke, Henk en Rian was hij een heel betrokken vader, later ook voor hun partners. De acht kleinkinderen hadden een plezierige en trotse opa.
Jakob was de jongste van een groot en gezellig gezin dat het niet heel breed had. Moeder moest vroeg op. Van aanpakken weten zat er zo van jongs af in. Opgeruimdheid ook. En zo nam hij ook de tegenslagen sportief op. Hij wilde niet veel medelijden. Wie op ziekenbezoek kwam moest ook over zijn of haar eigen wel en wee willen spreken.
‘Er is er Een die meegaat’ was een diepgeworteld vertrouwen. De vader die op zondagmorgen psalmen fluitend de schoenen voor zijn kinderen poetste, wist zich ook op de moeilijkste momenten in goede handen, van mensen en van de Eeuwige. Geloof, hoop en liefde, maar de meeste van deze is de liefde. Rond deze woorden van Paulus vond de dankdienst voor zijn leven plaats op maandag 27 december. De graflegging vond plaats op de Algemene Begraafplaats in Winsum..
Ds. Harmen Jansen