In Memoriam Pieter Dijk

Geboren 14 maart 1937 – Gestorven 19 juni 2022

Bij U ben ik veilig, U behoedt mij in de nood

en omringt mij met gejuich van bevrijding
                                                                 Psalm 32

Pieter, in het dagelijks leven Piet, werd als derde zoon in een groot gezin van elf kinderen geboren. Als geboren en getogen Onderdendammer bleef hij daar bijna zijn hele leven wonen. Rond zijn 14e ging hij aan het werk. Eerst als landarbeider, vele andere verschillende banen volgden; waaronder in Dennenoord, bij de melkfabriek in Bedum, bij een manufacturenbedrijf in de stad en bij V&D. Het langst werkte Piet bij Scholma Druk in Bedum. Met zijn 60ste ging hij met de VUT.

Eind jaren 50 leerde Piet zijn vrouw Grietje kennen, via de zangvereniging in het dorp. Waarschijnlijk viel ze op zijn zangtalenten, want Piet kon mooi zingen. Op 21 april 1960 gaven ze elkaar het ja-woord en kregen twee zonen, Peter en Hans.

Piet hield van het leven. Naast hard werken kon hij zeer genieten van het mooie in het kleine; van zijn prachtige bloementuin, van er “iets” mooi uit laten zien en er zelf mooi uitzien, van lekker eten en fietsen. Ja, veel gebeurde op de fiets want een rijbewijs en auto hadden ze niet. Wat mede maakte dat Piet en Grietje het leven van dichtbij zo konden waarderen. Met de fiets of bus maakten ze met elkaar vele dagtochten. Later kwamen daar de vakanties met de kinderen en kleinkinderen bij. Tot grote vreugde van Piet en Grietje kregen ze vier kleinkinderen.

Echter naast vreugde kenden ze ook zorgen, vooral toen Grietje multiple sclerose kreeg en ze in de loop van de tijd fysiek steeds meer inleverde. Met veel liefde en zorg nam Piet de zorg voor haar en het huis op zich. Want hij was ook een zorgzaam man. En niet alleen naar zijn vrouw, ook naar anderen. Totdat hij het niet meer alleen kon en Grietje opgenomen moest worden in de Twaalf Hoven in Winsum. Dat was het moment dat Piet voor het eerst zijn Onderdendam inruilde voor Winsum, want hij wilde wel zo dicht mogelijk bij zijn vrouw blijven. Elke dag ging hij naar haar toe. En daar verzorgde hij niet alleen haar, ook andere bewoners stond hij met hand en span diensten bij. Piet was “onderdeel” van de afdeling tot de dag waarop Grietje in 2014 stierf. Op dat moment stopte zijn zorg als echtgenoot, maar het “zorgen voor” stopte niet.

In Piet zijn leven kwam steeds meer ruimte voor wederzijdse vriendschap, waarin het voor elkaar zorgen van grote betekenis was. In tijden van ziekte en verlies ging hij zorgen voor zijn vrienden en vrienden voor hem. Drie jaar geleden kreeg Piet de ziekte van Kahler. De gedachte: “de jongens kunnen mij nog niet missen”, hield hem staande tijdens een weg van vele behandelingen. Het was een zware weg, die de moeite waard bleek te zijn. Het had hem en zijn dierbaren goede tijd gegeven. Echter in maart dit jaar namen de klachten toe. Meerdere opnames in het ziekenhuis en in de Twaalf Hoven volgden. Piet leverde steeds meer in. Naast zijn hoop op beterschap wist hij diep vanbinnen dat de tijd van sterven steeds dichterbij kwam. En een laatste val deed hem de das om. Op de dag voordat palliatieve sedatie begon genoot hij nog van een patatje, maar de zo in zijn leven begeerde snack smaakte al niet meer. Het voorgevoel van de kinderen werd waar Piet overleed in rust op Vaderdag.

Op 26 juni namen we afscheid van hem, o.a. in het licht van één van zijn lievelingsliederen: “Welk een vriend is onze Jezus?”. Een lied dat Piet graag zong, over het geloof waarop we vertrouwen dat Piet zich hierin gedragen wist. Het lied doet ons herinneren dat we onze rust, toevlucht en veiligheid kunnen zoeken bij God.

Welk een vriend is onze Jezus,
die in onze plaats wil staan!
Welk een voorrecht, dat ik door Hem
altijd vrij tot God mag gaan

We zochten troost in de woorden die Piet waarschijnlijk ook hebben getroost.

Zijn wij zwak, belast, beladen
en terneer gedrukt door zorg.......verdriet,
dierb’re Heiland, onze toevlucht
Gij zijt onze Hulp en Borg.
Als soms vrienden ons verlaten,
gaan wij biddend tot de Heer;
In zijn armen zijn wij veilig,
Hij verlaat ons nimmermeer.

Woorden waarvan we zeiden dat Piet ze in zijn afscheid aan ons meegeeft:
Dat als een geliefde, een vriend(in), een vader, een moeder, een opa, een oma, een kind, een dierbare ons verlaat dat we dan biddend tot de Heer kunnen gaan.

We namen afscheid van een geliefd mens en legden hem in zijn geliefde aarde in Onderdendam naast zijn geliefde vrouw Grietje. Op de kaart schreven de kinderen: “het is verdrietig, maar ook vol mooie herinneringen aan vele fijne jaren samen”. We wensen jullie, de (klein)kinderen en allen die zich verbonden weten met Piet veel sterkte en Gods kracht toe in dit verdriet en in het koesteren van alle mooie herinneringen.

En Peter en Swanhilde, Hans en Anita, voor jullie zal Vaderdag altijd de dag van vader blijven.

Marleen Stokroos