In Memoriam Aaltien Gerritdina (Aly) Rigtering – Heersmink

* 13 oktober 1937, Amsterdam – Ϯ 15 januari 2023, Winsum

“Als je een allerlaatste afscheid hebt genomen,
Blijft degene die vertrok je toch steeds bij,
Ook al weet je dat zij niet terug zal komen,
In gedachten staat ze altijd naast je zij.”

Het zijn zinnen uit een gedicht wat gelezen is tijdens het afscheid van Aly Rigtering - Heersmink.
Woorden van troost: iemand is uit je gezichtsveld verdwenen, toch zal ze altijd nabij blijven. 
Zo zal ook Aly altijd nabij blijven voor haar man Jan, haar dochters Esther en Astrid, de schoonzoons Jannes en Everhard en de kleinkinderen en hun partners.
Het was troost die we samen zochten, in de kleine kring waarin we bijeen waren en waarin we Aly herdachten.

We stonden stil bij haar leven als echtgenote en moeder: zorgzaam en liefdevol.
Ze was een zelfstandige vrouw: had een eigen kledingzaak in Zoutkamp, was coupeuse. 
Aly ging daarvoor op inkoop naar Amsterdam en had daarbij duidelijk oog voor wat goed zou lopen of niet. 
Een eigen zaak geeft drukte, maar toch wist ze er altijd te zijn voor haar gezin.

Ook verder was ze actief: preekvoorziener, lid van de beroepingscommissie en het college van beheer. En ze schilderde. Een hobby die ze graag verder wilde ontwikkelen toen zij en Jan naar Winsum verhuisden. Dichterbij de kinderen en kleinkinderen. Tijd om hobby’s verder te ontwikkelen, te reizen en andere dingen op te pakken die op haar weg zouden komen.

Dat beeld moest worden omgezet toen Aly al snel na de verhuizing een herseninfarct kreeg. Hoe anders werd het leven daarna, zowel lichamelijk als mentaal. Alles voorgoed anders. Met hulp en zorg van Jan, de kinderen en later ook van anderen was thuis wonen gelukkig nog mogelijk, maar makkelijk was het niet voor alle betrokkenen. Er werd zoveel mogelijk gezocht naar mogelijkheden en zo waren er lichtpuntjes te ervaren. 

Toch was het wonen in De Twaalf Hoven een paar jaar geleden nodig. Een thuis werd het niet, dat kan ook niet anders, maar toch waren er op Venneheem gelukkig ook nog mooie momenten. 

Afgelopen december waren Jan en Aly 60 jaar getrouwd en dat werd fijn gevierd met de naaste familie. Toen een dierbaar samenzijn, nu een kostbare herinnering. 

Haar sterven kwam geheel onverwachts, maakt verdrietig, maar er is ook het gevoel “het is goed zo”. 
Door muziek, gebed, Licht en woorden stonden we stil bij haar leven, met degene die haar goed kenden, samen bijeen. En daar hoorde ook God bij, want juist Hij kende haar, ten volste. Bij Hem kon Aly voluit zichzelf zijn, ook toen na het herseninfarct haar karakter veranderde. 
Wie neemt dan nog de moeite je opnieuw te leren kennen? En ken jij jezelf nog terug? Zo’n periode geeft verwarring, twijfel en eenzaamheid. Ook als er liefdevolle mensen om je heen zijn. Aly hoefde er geen woorden aan te geven, ze niet uit te spreken aan de mensen om haar heen. God kende ze, en dat is genoeg. God aanvaardde Aly zoals ze was! 

Wij moeten Aly hier los laten, maar we mogen vertrouwen dat God haar daar met open armen heeft ontvangen. 
Thuis bij haar Vader, die Aly kent zoals ze is. 

Carin de Wind-Tammens