In memoriam Anna van Dijk - Klaassens

*19 december 1938 Winsum † 31 juli 2019 Winsum

Sinds het voorjaar was haar vaste plek achterin de Centrumkerk al leeg. In maart bleek dat haar maagklachten voortkwamen uit een kwaadaardige aandoening waartegen geen kruid gewassen was. Een bittere pil. Ze was juist zo goed weer opgekrabbeld na het overlijden van haar man Jaap in 2016. Naar hartelust maakte ze weer grote fietstochten. En ze genoot van het wekelijks bij haar komen eten van haar zonen Eddy en John en de kleinzoons Nick en Joshua, met partners. Daar ging een streep door. Nog vier maanden heeft ze thuis doorgebracht, ondanks het toenemende ongemak zo min mogelijk met de dood bezig, zoveel mogelijk nog met leven en het genieten van alle belangstelling, van talloze bezoekjes van oude en nieuwe vriendinnen, van de kaarten en gedichten, de bloemen, de hartelijke zorg van Buurtzorg en van haar eigen kinderen. Anna was de jongste van zes kinderen thuis, opgegroeid aan de Lijnbaan. Ze had een goede band met moeder. Maar de sfeer was niet optimaal geweest, ze wist ook waarom. Daarom ging in haar eigen huwelijk met Jaap het zorg dragen voor een warm gezin en voor een sfeervol huis voor alles en was ze vol overgave ‘verwenoma’. Niet voor niets droomde ze op een van haar laatste nachten nog dat ze aan het strijken was. Overigens was er ook altijd ruimte geweest voor andere dingen: administratief werk voor de Hoeksema’s, bestellingen bezorgen voor Bakema, eerste aanspreekpunt zijn voor de instelling van haar oudere zus Lina. En dus ook voor het onderhouden van vriendschappen. Al met al kon ze dankbaar terugkijken. Ze had een goed leven gehad met Jaap, en ook de dingen gedaan die ze graag wilde doen: kamperen, een vliegreis naar Nieuw-Zeeland. En ze probeerde te blijven doen wat een van haar vele uitgeknipte teksten zei: ‘gebed is niet om alles naar jouw hand te zetten, maar alles in Zijn hand te leggen.’ Voorafgaand aan de crematie in Groningen vond op maandag 3 augustus de dankdienst voor haar leven plaats. De liturgie was bijna identiek aan die van Jaap in 2016. Bij het verlaten van de kerk klonk de muziek van het lied dat ze als zestienjarige had gedeclameerd op de meisjesvereniging en een diepe indruk had nagelaten. ‘Ik zie een poort wijd open staan’.

Ds. Harmen Jansen