PGWO Protenstantse Gemeente Winsum-Halfambt

*29 oktober 1933 - † 13 mei 2016

'Niemand weet wat leven is, alleen dat van dit geheimenis God het begin en einde is' staat er boven de rouwbrief van Siep van der Vries. Voorop een foto van een jonge versie van hem bij de SRV-wagen. De karakteristieke kuif van toen was er nog steeds. Met de wagen heeft hij een kwart eeuw rondgereden. Zijn ouders hadden een winkel in zuivel. Toen niemand van de andere kinderen interesse had was hij er met zijn vrouw Tineke ingestapt om die vervolgens uit te breiden met een 'loop'. Ook als gepensioneerde bezorgde hij nog wel eens wat voor anderen. Toch lag zijn hart minstens zoveel in de techniek. Dat bleek uit zijn werk voor en na de zuivelhandel, zijn vernuftig gemaakte poppenhuis voor de dochters, zijn electrische trein die de deur niet uit mocht.
Siep was prettig in de omgang, rustig en eerlijk. In de kerk was hij ouderling geweest. Hij had in die rol wel eens preek moeten lezen. Thuis was er dan geoefend achter de strijkplank.
Ruim 58 jaar getrouwd was hij met Tineke Oosterveld, ontmoet in Stad en daar met haar getrouwd. Ze kregen twee dochters. Inmiddels waren ze overgrootouders van vijf achterkleinkinderen. Ze genoten van die rol. Siep hechtte grote waarde aan de gezins- en familiebanden. Na een zware operatie een paar jaar geleden was er nog een mooie tijd geweest, wonend in het appartement met uitzicht over het water. Maar zijn levenskracht nam de laatste tijd duidelijk af. Vrijdagmorgen vlak voor een Pinkster-familieweekend wist hij, ' 't kin nait deurgoan'.
Hij overleed thuis. De afscheidsdienst was een week later in de Centrumkerk.

Ds. Harmen Jansen

In memoriam Klaas ten Have

*24 april 1957, Winsum - †14 februari 2018 Winsum

Klaas was geliefd in zijn buurt. Altijd vriendelijk en opgewekt. Goedaardig. Zijn kwaal was dat niet. Het woord kwaadaardig viel al in 2013. Met behandelingen zou er nog wel een hele tijd van leven zijn. Zo gezegd zo gedaan. Klaas was een doorzetter die nooit klaagde. Het werk bij de KPN was voortdurend onzeker, want we sturen steeds minder brieven. Hij overleefde verschillende ontslagrondes en reorganisaties. De gezelligheid met collega’s was een belangrijke motivatiebron om door te gaan. Anderhalf jaar geleden kwam hij helemaal thuis. Eind vorig jaar werd ging het echt achteruit met zijn gezondheid. Kerst en oud en nieuw werden heel bewust met het gezin gevierd in het besef dat het de laatste keer was. In de woorden van een buurman: ‘hij heeft de wedstrijd wel gewonnen, maar de competitie verloren’.
Op de kaart staan vogels, zijn oude trommel en een paar schaatsen: zijn belangrijkste hobby’s naast altijd klussen aan huis en tuin. Klaas en Heleen kenden elkaar al van school. Ze waren een stelletje geworden via de toenmalige drumband van De Bazuin. Theo en Jeroen met Kim gaan een betrokken en nadrukkelijk aanwezige vader missen, hun ‘ nummer 1’, Heleen haar beste maatje die haar steunde door dik en dun. Ook voor zijn enige zus met haar gezin en de schoonfamilie is het een groot gemis.
Klaas is rustig thuis gestorven. De crematieplechtigheid vond plaats in Groningen op 20 februari.

Ds. Harmen Jansen

*25 juni 1938 - † 12 mei 2016

Op 12 mei is op 77-jarige leeftijd Albert ( Appie) van der Veen overleden. Nog maar enkele weken ervoor was hij met ernstige ziekteverschijnselen in het ziekenhuis opgenomen. Hij had zijn klachten lang voor zichzelf verborgen gehouden. 'De meneer van de markt' was tot op het laatst een harde werker. Hij was nog altijd actief in zijn vak van veehandelaar en taxateur en bezocht zo nog steeds tientallen boeren. In verschillende situaties was hij met zijn steun veel meer dan alleen koopman geweest. Met zijn grote kennis van het vee en van het vak was hij tot op Europees niveau bestuurlijk actief geweest.
Daarnaast had hij ook vaak tijd gevonden voor ander bestuurlijk werk in het dorp. Zo was hij als lid van de commissie van beheer actief betrokken geweest bij twee vorige verbouwingen van de Centrumkerk. Als voorzitter was hij punctueel en man van de klok. Betrouwbaar en degelijk.
Op 13 juni zou hij 55 jaar getrouwd zijn geweest met Willy. Ze woonden 'op het mooiste plekje van het dorp', op de witte boerderij aan de Onderdendamsterweg, zijn ouderlijk huis na de eerste jaren in Kommerzijl. Ze waren heel gelukkig met hun twee kinderen Eite en Marianne en hun gezinnen. Samen hebben ze ook enorm genoten van de bijna dagelijkse omgang met hun vier kleinkinderen.
Toen eenmaal duidelijk was dat het einde snel naderde had hij daar vrede mee. Het besef dat je het leven uiteindelijk niet in eigen hand hebt zat diep. En Appie was zoals Willy zei 'een biddende vader', dagelijks hardop in gesprek met God. Hij herkende zich helemaal in de woorden van Paulus dat niets ons kan scheiden van de liefde van God die in Christus tot ons is gekomen.
De dankdienst voor zijn leven voorafgaand aan de graflegging vond plaats op donderdag 19 mei in de Centrumkerk.

Ds. Harmen Jansen

In memoriam Jan Cornelis Moltmaker

*26 juni 1933 Den Andel – † 28 januari 2018 Winsum

Jan Moltmaker overleed op de leeftijd van 84 jaar, op een zondagmorgen. Kort tevoren was hij samen met zijn vrouw opgenomen in de Tiggelborg. Met de steun van Harry en zijn gezin, de thuiszorg en hulp vanuit de Twaalf Hoven hadden ze nog steeds samen thuis kunnen blijven wonen.
Moltmaker had tot zijn pensioen een loonbedrijf in Den Andel. Zijn vader was ermee begonnen, Jan en zijn broer kwamen erbij en lange tijd was er ook personeel nodig. Hij was een harde werker, zes dagen per week. Behalve voor boeren in de wijde omgeving werkte hij ook voor een paar burgerlijke gemeentes. Thuis was zijn vrouw een belangrijke spil. Hij had haar gevonden in Pieterburen. Ze kregen twee zoons, Harry en Jan die later ook veel vrije tijd in het bedrijf staken. Maar pa opvolgen zat er niet in.
Na het pensioen vestigde het echtpaar zich in Winsum. Het werk was gestopt, machines bleven zijn hobby, maar de fut was eruit. Ze genoten van het zicht op het verkeer op straat en over de brug vlak bij hun huis. De buurt kende hen van de vele wandelingen met het hondje. Af en toe maakten ze een klein tochtje per auto toen het nog ging. Maar ver weg gingen ze nooit. Het zomerhuisje in Norg was eigenlijk de limiet. Zolang als het kon ging Jan ’s zondags ook naar de kerk.
In de afscheidsdienst lazen we Psalm 103. In de oorlogsjaren had hij meegemaakt dat twee vriendjes vlak voor zijn ogen op de Waddendijk spelend met een aangespoelde mijn om het leven kwamen. De herinnering aan hun uitvaartdienst met deze Psalm kon hem altijd emotioneren. Thuis zong hij zichzelf begeleidend op zijn orgeltje nog heel lang oude geestelijke liederen. Enkele ervan zongen we ook in de afscheidsdienst, zoals ‘‘k Wil U o God mijn dank betalen’.
Zijn lichaam is ter aarde besteld op de begraafplaats in Den Andel. Zijn vrouw, kinderen, klein- en achterkleinkinderen wensen we sterkte toe.

Ds. Harmen Jansen

*  5 mei 1933  - † 5 maart 2016

Jannie Pieterman zag het levenslicht op 5 mei 1933 in Uithuizermeeden. Zij was het enige meisje in het gezin met vijf kinderen. Haar ouders hadden een kruidenierswinkel annex manufacturenwinkel waarin Jannie ook haar steentje moest bijdragen. Na de lagere school was doorleren er niet bij. In de
aardappelsorteerderij van Hettema vond ze werk. Dit deed ze met veel plezier. Later werkte ze nog in een textielwinkel in Baflo en uiteindelijk was ze, tot aan haar pensioen, caissière bij Sennema in Winsum.
Ze kwam meer dan vijftig jaar geleden in Winsum als inwonend huishoudster bij dhr. Heslinga toen diens vrouw was opgenomen in een verpleeghuis. Na zijn overlijden is ze alleen gebleven.
In januari kwam ze in het ziekenhuis terecht, voor het eerst van haar leven. Er waren problemen met de bloedsomloop, een operatie aan haar voet was noodzakelijk. Haar wil om te leven was sterk, maar het lichaam was niet meer opgewassen tegen de complicaties die volgden.
‘Jannie van Sennema’ leefde op de Regnerus Praediniusstraat nogal op zichzelf, maar hield wel van een praatje achter de kassa of op straat. Ze was vanaf het begin lid van de buurtvereniging. Ze kwam vaak op de zondagmiddagbijeenkomsten van alleengaanden, met Meta Kok mee, buurvrouw en steeds meer haar steun en toeverlaat.
Op wens van haar familie vond de afscheidsdienst en de begrafenis plaats op vrijdag 11 maart in Uithuizermeeden. Daarbij klonken de woorden van Psalm 139. In haar laatste weken was zichtbaar geworden dat het ook haar hoop was: gezien te zijn door de Eeuwige.

Coby Lanting-Polkerman en ds. Harmen Jansen

In memoriam Louwe Danhof
*23 april 1931 Baflo - †17 september 2017 Winsum

Meer dan zestig jaar was hij getrouwd met Jantje Dijkstra. Beide kwamen ze uit grote gezinnen en samen kregen ze ook zeven kinderen. Louwe zette met twee broers het familiebedrijf voort. Louwe wierp zich op het bietenrijden en werd daar met drie vrachtwagens groot in. Het was hard werken. Soms was hij bij de geboorte van een kind nog onderweg. Van de ziekte van Hodgkin genas hij. Maar hij moest het wel rustiger aan gaan doen. Ze bleven na het pensioen na de verkoop van boerderij aan het haventje van Westernieland wonen. In 2012 betrokken ze een flat op Obergon in Winsum met mooi uitzicht over het dorp. De gezondheid ging gestaag achteruit, er waren bestralingen nodig, de actieradius werd klein. Zijn spraakzaamheid werd er niet minder om. Het gezin, zijn trots, was intussen flink uitgedijd met negentien kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen, verspreid over het land. Hij genoot van ieders warme aandacht. Met volle teugen. Het 60-jarig huwelijk werd in 2016 volop gevierd.
Louwe was van huis uit gereformeerd. Samen hadden ze alle kinderen laten dopen. Maar de kerkgang liet hij toch vooral aan zijn vrouw Jantje over. Oude geestelijke liederen op tv konden bij hem steeds een snaar raken, nieuwe niet. Na een herseninfarct afgelopen zomer moest de zorg in handen van het personeel van de Twaalf Hoven worden gelegd. Een moeilijke fase: toch nog het huis uit, niet meer kunnen praten. De liefde en trouwe aandacht van zijn vrouw en gezin bleef. Volop. Het hielp hem aan aanvaarding.
De crematieplechtigheid vond in besloten kring plaats op 21 september in Appingedam.

Ds. Harmen Jansen

* 21 september 1929  -  † 30 december 2015

Op 30 december overleed Jacoba (Coby) Guikema-Reker, op haar kamer in Winkheem, 86 jaar oud, tot op het laatst liefdevol verzorgd en begeleid. Ze was bijna 14 jaar weduwe van Hendrik Guikema. Het grootste gedeelte van haar leven woonde ze aan de Regn. Praediniusstraat. Want daar hadden ze bij hun huwelijk in 1953 een nieuw gebouwd huis betrokken en hun twee kinderen Willem en Anja groot gebracht. En een poosje voor haar mans overlijden waren ze de straat overgestoken. Vanuit haar huisje had ze zicht op de huizen van beide kinderen. Ze genoot ervan om haar vijf kleinzonen van dichtbij groot te zien worden. Gezin en familie koesterde ze. Het gat was groot dat haar man door zijn overlijden achter liet. Ze leunde erg op hem. Ze had vaak zetjes van anderen nodig, voordat ze op gym of zwemles ging, op dansen of mee op vakantie verder weg of recentelijk haar huisje wilde inwisselen voor Winkheem, maar ze genoot er vervolgens wel van. De laatste fase in haar leven stond in het teken van de ziekte van Parkinson en
alle beperkingen en gebreken die daarbij kwamen. Ze overleefde botbreuken, operaties en hersenbloedingen met een enorme wilskracht om te leven. Maar begin december werd duidelijk dat ze ongeneeslijk ziek was. Ondanks haar natuurlijke angst voor het onbekende sloot ze ook hiermee vrede, zoals ze dat steeds gedaan had met haar tegenslagen, geholpen door haar geloof. Aan huis gebonden geraakt luisterde ze heel lang nog naar de kerktelefoon, en dan vooral ook naar het orgelspel, want zang en muziek waren altijd belangrijk voor haar geweest. Op 5 januari hebben we haar lichaam naar de laatste rustplaats gebracht, door het winterweer in een klein gezelschap. Moge zij bewaard zijn in de trouw van de Eeuwige.

Ds. Harmen Jansen