*10 maart 1945 - † 3 juni 2016

Op moederdag was Timen nog in de kerk. Het was voor het laatst. Vorig jaar luidde de diagnose dat hij ongeneeslijk ziek was. Bijna een jaar wist hij nog op de been te blijven, letterlijk en figuurlijk.
'Bij Timen kreeg je geen natte voeten.' Aldus Baukjes samenvatting. Timen was betrouwbaar, zorgzaam en een doener, praktisch en oplossingsgericht. Hij heeft in verschillende functies bij Rijkswaterstaat gewerkt. Gedurende zijn loopbaan leerde hij herhaaldelijk bij. Het water trok sinds de kennismaking met het varen in zijn jeugd via scheepvarenden in de Groningse stadsbuurt waar hij opgroeide. Plagerig had hij overigens ook wel eens mensen expres natte voeten bezorgd.
Baukje kwam ook uit Stad. Het jonge stel trouwde in een tijd van woningnood, bijna 49 jaar geleden. Via de bovenverdieping aan het Winsumerdiep en een woning aan de Schepperijlaan waren ze in 1978 op Steenbakkerij 49 terecht gekomen. Ze kregen twee kinderen, Bertolt en Coranne.
Timen was ook een verwoed fietser. Een man met een positieve instelling. Hij genoot enorm van de kleinkinderen en van de kinderen in de buurt. Hij werkte letterlijk op hoog niveau mee aan de laatste vernieuwbouw van de kerk. Balanceren op palen was hij wel gewend. En ervaring met klussen had hij daarvoor opgedaan met zijn tweede huis in Zweden en de jaren door met het vele kluswerk bij de kinderen en anderen. Timen was in staat om mensen te krijgen waar hij ze graag hebben wou, ook als anderen riepen dat hij kansloos was.
Ook zijn ziekte behandelde hij als een project: vasthoudend zoeken naar medische kansen, met overtuiging zich onderwerpen aan onderzoeken, ook voor de ‘second opinion’. Tranen kwamen er niet in zijn woordenboek voor. Maar ondertussen trof hij wel heel realistisch voorbereidingen voor het naderend afscheid en bleef hij volop leven zolang dat maar mogelijk was, oprecht betrokken ook bij de ontwikkelingen om hem heen. ‘Het is zoals het is’ luidde zijn formule voor de aanvaarding van de situatie. Heb je meer rechten dan anderen die hetzelfde overkomt?
Kort nadat hij te horen kreeg dat hij definitief niet in aanmerking kwam voor een experimentele behandeling brak de lichamelijke weerstand. Hij is thuis temidden van zijn gezin overleden.
Hij had zijn weg volbracht. In de afscheidsdienst op 9 juni lazen en zongen we onder andere Psalm 121 over de hulp onderweg op de tocht door het leven en hoe we ons ‘bewaard’ mogen weten door de Eeuwige. En Timen had duidelijk de sympathie van veel mensen.
De crematie vond plaats in Groningen.

Ds. Harmen Jansen