*11 september 1938 - † 6 juni 2016

Vlak nadat ze thuis was gebracht uit het ziekenhuis op haar kamer in Winkheem en ook haar zoon Marten uit Nieuw-Zeeland was gearriveerd, kwam het levenseinde van Geertje Vos-Stokroos. Al jaren tobde ze met een slechte gezondheid. Het ging nu niet meer. Ze is 77 jaar geworden. Zij was sinds 2005 weduwe van Marten Vos. Toen ze met hem getrouwd was en op Tinallinge bij hem introk was hij weduwnaar met twee al oudere kinderen. Ze werd
stiefmoeder van Gerrit en Henk. Zelf werd ze moeder van Marten, Lodewijk en IJsbrand. Ze was geboren in Uitwierde in een heel groot gezin. De omstandigheden brachten met zich mee dat ze een tijd in een pleeggezin doorbracht. Met de twee zussen waarmee ze samen daar was ondergebracht, had ze een extra band binnen het gezin.
Ze was erg inschikkelijk. Eenvoudig en innemend. Dat was ze bepaald niet alleen als moeder voor de kinderen. Bij haar kon er heel wat meer dan bij vader die heel wat stugger en stroever was. Ze zag eigenlijk nooit veel kwaad in mensen. Toen haar eigen kinderen groot waren, had ze gelukkig nog de kinderen van het dorp om te verwennen. In Tinallinge was ze ook trouw lid van de vrouwengroep van de kerk. De vriendschap was blijvend.
Na het overlijden van haar man moest ze naar Winkheem. IJsbrand bleef in het huis, voor Lodewijk was een goede plek gevonden in Appingedam. Ze voelde zich snel thuis in Winkheem. Ze vond het zelf fijn als bezoekers van de kerk haar een stukje voorlazen uit de bijbel of een lied uit de kerkdienst of een gebed met haar deden. En wat was ze trouw aanwezig in de diensten, op haar plek dichtbij de deur. Vooral om zoon Lodewijk had ze nog wel willen blijven.
Ze hield van bloemen. En ze was een bloem, zo een die met open bladeren een lief hart laat zien. De grote Tuinman heeft haar nu geplukt voor zijn bonte boeket. In woorden van Psalm 103: ‘De mens – haar dagen zijn als het gras, als een bloem die bloeit op het veld en verdwijnt zodra de wind die verzengt. Maar de HEER is trouw’.
Op vrijdag 10 juni klonken er warme woorden en muziek tijdens de crematieplechtigheid in Groningen, waar haar (stief)kinderen, (stief)kleinkinderen, familie en vrienden met liefde voor haar bijeen waren gekomen.

Ds. Harmen Jansen