*16 mei 1933 - †7 december 2016

Sytske en Freerk Wind waren en bleven Frysk, ook al woonden ze sinds 1966 in Winsum. Vierenzestig jaar geleden heeft Freerk haar op de galerij van zijn kerk ontdekt. Meer dan 58 jaar waren ze samen getrouwd. Ze kregen drie kinderen, Uilke, Greet en Nynke en vijf kleinkinderen. Na de geboorte van de kinderen pakte Sytske haar werk weer op, nog niet erg gebruikelijk in die tijd. Ze werkte in de wijkzorg en de kraamzorg. Maar zo was ze:  ze liet zich niet door anderen programmeren. Met smaak kon ze vertellen over de eigenzinnigheid die ze als jong meisje al had. En hoe vader een oogje toe deed. Het kleurde ook haar omgang met het geloof. Geen opgelegde theologie! Haar kinderen hadden zo een moeder bij wie veel kon. En haar grote betrokkenheid ging over op de kleinkinderen.
Naast en na het werk en het gezin was ze ook op andere fronten actief. In de siertuin, haar grote passie. Tuinreizen en andere reizen in binnen- en buitenland, de cursus Engels, de Passage, in het bijzonder de leeskring, het onderhouden van familiebanden en vriendschappen, veel stilzitten was er niet bij, behalve ’s zondags samen in de kerk. In 2010 moest ze een zware operatie ondergaan. Twee jaar later bleek de kanker terug te zijn. Met grote beslistheid heeft ze de invloed daarvan op haar leven bevochten. Zoveel mogelijk opgewekt blijven kijken naar wat nog kan en zo weinig mogelijk zelfbeklag was haar devies. Ze moest van alles minderen, maar het gezinscontact werd eerder geïntensiveerd. Tot voor kort hanteerde ze nog zelf de snoeischaar. De leeskring kreeg eind november nog een zorgvuldig voorbereid verhaal  van haar. En er werd samen gelachen. Maar het vergde wel steeds meer van haar.  Kort na de vervroegde sinterklaasviering met het gezin kwam ze in het ziekenhuis terecht. Maar ook in bed zat ze daar nog keurig in de kleren. Op 7 december bezweek haar hart.  Ze is 82 jaar geworden. Dinsdag 13 december vond de dankdienst voor haar leven plaats. Ze heeft geleefd zoals haar bloemen: met het gezicht naar het Licht.  Op de kaart stonden woorden uit Psalm 139 waarin ze zichzelf had herkend. ‘Heer, Gij doorgrondt en kent mij, gij weet van mijn zitten en opstaan’.  

Ds. Harmen Jansen