Preek ds. Harmen Jansen doopdienst 8 november 2015 bij Matteüs 18:11 Bijbel Gewone Taal

"Hé, sta je nou alweer voor te dringen? Hoe vaak heb ik je al gezegd dat je er mee op moest houden? Heb je watten in je oren? Het heeft geen zin om het steeds weer te proberen. Je weet het toch: hier geldt de regel, kijk maar, het staat op het bord geschreven: velen eersten zullen de laatsten zijn en vele laatsten de eersten. Achteraan jij. En jullie daar? Wat zit je weer met elkaar te giechelen en te smoezen. Zeker weer allerlei gekkigheid beleefd daar beneden? Ik wil het straks ook horen. Maar eerst goed opletten, zometeen".

De zaalwachter heeft het altijd druk als het weer vergadering van de beschermengelen is. Dat van die watten in de oren zou best kunnen, onderweg naar de hemel is het soms wattig. Met enige regelmaat, vraag niet precies hoe vaak, moeten ze op audiëntie bij hun baas en opdrachtgever. De hemelkoning wil regelmatig rapport van ieders beschermingswerkzaamheden en ook van ieders waarnemingen, om ook de juiste nieuwe opdrachten mee te geven. Een hele klus voor de zaalwachters om iedereen telkens weer op de juiste plaats te krijgen, zoals de directie dat graag wil. En helemaal om ze ook nog stil te krijgen. Voor ieder mens op aarde is er één. Vraag niet hoe het kan. Dat betekent veel vergaderen op allerlei tijdstippen. Maar in de hemel is alle tijd en tijd is er daar zo anders dat iedereen aan bod kan komen.

Sommige zijn echt lastige klanten. Ze snappen het gewoon niet. Ze zijn niet te sturen. Helemaal in de ban en de greep van hun aardse beschermeling dat ze gewoon naar God en zijn gebod niet meer luisteren. Ze duiken vaak samen in koor op. Intimiderend, met borst vooruit, zwart uitgedost komen ze aanfladderen, duidelijk gekomen om de boel te regeren in plaats van om zich te laten regeren – beveiligingspersoneel van aardse bazen als Poetin, Assad, Erdogan en Netanjahoe. Eigenlijk moeten ze gewoon aan de zaaldeur tegen gehouden worden. Hoe vaak ze al niet weggestuurd zijn met het commando: "ga ze daar beneden nou eens tegen zichzelf in bescherming nemen en zorgen dat ze weer echte dienaren van hun volk en hun land worden in plaats van een gevaar voor iedereen. Vooruit, naar achteren en daar goed luisteren of anders wegwezen".

Er zijn ook altijd afvallers, beschermengelen die een poos met vakantie mogen of zelfs met pensioen, omdat hun taak op aarde erop zit. Soms omdat hun beschermeling achter het stuur van de auto gewoon te diep het gaspedaal indrukte, bij overtreding van verkeersregels en snelheidsbepalingen willen beschermengelen wel eens van de bumper vliegen. Bij overmatig alcoholgebruik en ongezonde leefstijl komen de influisteringen van hun boodschap niet goed meer door. Lang niet altijd kunnen ze uitrichten wat ze eigenlijk moesten doen. Er zijn krachten waartegenover ook zij machteloos staan. 
Of het is gewoon iemand zijn tijd. Lang niet altijd krijgen beschermengelen de opdracht mee om iemand een lang leven te bezorgen, wel haast altijd om iemand te helpen om een zo goed mogelijk leven te leven. De hemelse Schepper houdt niet van eenvormigheid, hij kloont niet. Dus geen leven is gelijk aan een ander leven. En even verscheiden is de werkzaamheid van zijn gevleugelde beveiligingspersoneel.
Sommige zijn zelfs speciaal geselecteerd op hun talent om zorgzaamheid te stimuleren, of de vlam van creativiteit aan te wakkeren. De meeste zijn er erg goed in om hun werk heel stiekem te doen, zodat hun beschermeling denkt dat hij of zij alles helemaal zelf gedaan heeft. Sommige slagen erin zich af en toe heel letterlijk zichtbaar te maken. Dan ziet iemand echt even iemand naast zich zitten om net op tijd een ruk aan het stuur te geven om een kind met fietsje op straat te vermijden. Of hoort iemand echt een stem, rechts: "Ik ben er hoor, vrees niet". (Pas zo iemand bij ons nog ontmoet)
Soms verschijnen er ook nieuwe. Of eigenlijk werkloze engelen die na een poos uitrusten weer opnieuw een baan krijgen. Om nieuwe mensjes met de wijsheid van vroegere levens op het pad des levens te begeleiden.

Ergens begin maart 2015 aardse tijd kreeg er zo een het woord.
Hij kon rapporteren dat de bevalling gelukt was. Pff. Je hebt het altijd aan het begin even heel druk, als de tocht uit het duister en de warmte bij moeders naar buiten en het licht en de lucht gemaakt moet worden. Er waren wel wat tegenkrachten, het speet hem voor de moeder. Maar hij dacht dat hij het als beschermengel van het jongetje wel eens gemakkelijk zou kunnen krijgen. De papa en mama zijn beide gewoon lieve mensen die er samen echt zin in hebben. Mama doet professioneel aan bijzondere zorg en papa kan goed koken en bakken. Er is al een speelkameraadje in huis. Dan komt er gelijk al een heleboel goed.

De engel die er bij de deur al aan herinnerd was dat hij ergens vooraan moest gaan zitten, want engelen van kleintjes wil de Hemelkoning altijd graag zo dicht mogelijk vooraan hebben, ook al zijn ze zelf helemaal niet kleiner dan hun collega's. "Of de engel wel aan de gevaren gedacht had van de weg, vooral in 2015?",  vroeg de Koning.
"Welke – die van de snelle tweebaansweg tussen Wehe en Winsum en verder, straks na vernieuwing?" Voorlopig zou het knaapje nog niet toe zijn aan een rijbewijs. Maar daar dacht de Heer niet allereerst aan.
Gevaren van de weg in 2015 – o, u bedoelt dat in een land met steeds meer Syriërs in de toekomst jongens van christelijke komaf misschien wel vaker gaan trouwen met moslima's en andersom? Maar dit jongetje heeft een opa die zelfs wel eens een preekstoel getimmerd heeft, en moeder die zelf niet eens helemaal lid van de kerk is, wil wel graag meedoen met de doop en is ook al in een peuterviering gesignaleerd.
Maar de Heer had helemaal geen bezwaar tegen het bloot stellen van moslims aan invloed van westerse christenen die opgegroeid zijn met de Bijbel. Hij dacht eerder aan het gevaar dat er eigenlijk niets meer doorkomt van de prachtige boodschap van respect voor elkaar, van zorgzaamheid voor de aarde – in een samenleving waarin het vooral draait om veel consumeren van wat er aan eten, plezier maken, feesten en lang leve de eigen club en verder boeien ons anderen niet. "Maar ga je nu eerst maar wijden aan de zorg dat het jongetje met zijn gekruip en zometeen geloop door huis geen gevaarlijke dingen in zijn mond stopt".

Op een dag zat er ook een engel helemaal vooraan verdrietig te zijn. Eigenlijk was hij het liefst achteraan weggekropen, maar de Heer had hem net op tijd gezien. "He, kom eens wat dichter bij. Wat is er aan de hand?" Er was iets niet helemaal volgens het boekje gegaan hoe kinderen in de buik groeien. Iets met een chromosoom. De engel had het ook niet voorzien anders had hij een iets zachtere landing van de boodschap kunnen voorbereiden. Het meisje was, hoe noem je dat nu.. "Speciaal" – riepen een paar andere engelen vlak in de buurt. Ja, misschien was dat wel het goede woord. Een speciaal meisje. 
De engel had hard gewapperd met de vleugels om allerlei troost in huis van het meisje naar binnen te waaien en het verdriet het huis uit te werken. Maar hij wist eigenlijk ook niet goed hoe dat moest. Er kwamen wel allemaal mensen vertellen dat er goed speciaal onderwijs is of moeder erop wijzen dat ze vast niet voor niets voor juf heeft geleerd, en vader speciaal voor handig klussen, er was ook direct al speciale medische controle en begeleiding, de medische rapporten waren ook eigenlijk de een na de ander gunstig, en welk kind krijgt er tegenwoordig nog vier broertjes en zusjes die allemaal ouder en wijzer zijn dan jouw beschermeling en het leuk vinden om met haar bezig te zijn, had de engel bij zichzelf bedacht. 
"Maar??" --- vroeg de Heer, want hij zag dat de engel nog wat zat te bedenken – "Nou, ik zag dat mijn meisje eigenlijk zelf helemaal niet zo verdrietig of bezorgd of bang was. Het lag gewoon lekker te slapen en te drinken, en druk te bewegen als het wakker is. Het heeft er zin in. Ik dacht, dat dit misschien wel mijn belangrijkste taak is: zorgen dat het zelf gewoon een blij kind blijft en me verder niet te druk te maken over de anderen om haar heen. Dan brengt het misschien wel extra veel plezier, geluk, liefde en komt de extra aandacht als die nodig is vanzelf wel aangewaaid. Vindt u het goed dat ik me daar dan maar op concentreer?" 
Mmm. Sommige engelen dachten dat dit misschien een overenthousiast idee was, een te gemakkelijke taakopvatting. Zou die engel erover hebben nagedacht hoe het zal zijn als het meisje een vrouw wordt, of als het pestgedrag tegen afwijkende mensen weer meer de kop opsteekt? Of als er nog meer bezuinigd wordt op speciaal onderwijs? Moeten daarvoor niet alvast hemelse actieplannen worden ontwikkeld?
Maar de Heer vond het wel een goed plan: er vooral voor zorgen dat ze een blij kind blijft! Dus – gewoon beginnen met zorgen dat het ook mooie verhalen over vriendschap, liefde, een trouwe hemelse Vader meekrijgt, zorgen dat het liedjes leert en die mag zingen ook als het misschien wel eens niet zo mooi klinkt als de muziek van haar broertje en zusje, zorgen dat het haar niet al teveel kan schelen als ze sommige dingen minder goed zal kunnen.

"Weet je wat, engel van Britt, blijf jij ook maar lang hier vooraan zitten, dan kunnen we het vaak over haar hebben. Ik ben erg benieuwd hoeveel liefde en plezier zij onder de mensen om haar heen teweeg zal brengen".

Amen

(voorpaginanieuws de volgende dag in de ochtendkrant: 'Leerkracht wil graag bijles over zorgleerling').