* 18 november 1931 – † 16 oktober 2014

Ze was in 1931 geboren in Hooge en Lage Zwaluwe. Vader zat bij de marechaussee waardoor het gezin wel eens verhuisde. Haar jeugd bracht ze vooral door in Valkenswaard. Dat betekende een gereformeerde opvoeding in het Rooms-katholieke zuiden. In de oorlog zat vader van het gezin gescheiden in Engeland. In dit tijd overleed een jonger zusje. Ze kon de reactie van de omgeving niet vatten: ‘de Heer heeft gegeven, de Heer heeft genomen’. Toen ze in Amersfoort woonde ontmoette ze de dienstplichtige Kees van Helden, ook gereformeerd. Het werd een gelukkig huwelijk. Hij werkte zich op tot leraar en later locatiedirecteur van een school in Winsum. Zodoende kwam ze via Groningen uiteindelijk in Winsum te wonen. Kees was actief in kerkenraad en mannenkoor. Zij bleef meer op zichzelf, liet niet gemakkelijk anderen tot zich toe, onzekerheid vertaalde zich soms in afweer. Ze leefde vooral voor haar gezin, vaardig met de naaimachine en de knutselschaar. Vier kinderen kregen ze.  Voor de kleinkinderen was het logeren bij oma een verwenfeest. Na zijn pensionering werd er veel samen gereisd. In 2009 overleed haar man. Ze wilde niet bij de pakken neerzitten, maar de afnemende gezondheid, de toenemende ademnood en het verlies van privacy vielen haar niet gemakkelijk. De laatste tijd in Viskenije in Baflo vond ze weer wat meer haar draai. En tot op het laatst behield ze haar gevoel voor stijl. Ze is 82 jaar geworden. Haar notities voor de uitvaartdiensten bevestigden wat af en toe naar boven kwam, hoe ze ondanks kritische vragen en twijfels toch haar leven wilde blijven zien binnen het grote verhaal van Gods trouw, Gods trouw die reikt tot voorbij de horizon van ons leven. Op 23 oktober 2014 vond de dienst van Woord en Gebed plaats in onze Centrumkerk. Opnieuw klonk de trouwtekst, gezongen door een kleindochter: ‘mijn hulp is van de Heer’. Ze is begraven bij haar man op de Selwerderhof. 

Ds. Harmen Jansen