* 1 augustus 1932   † 13 augustus 2018

Wobko kwam elke zondag in de kerk. Met zijn rollator ging hij ook als eerste of tweede achter de dominee en de kerkenraadsleden aan de kerk uit. Tot mei jongstleden. Zijn gezondheid liet het niet meer toe en hij raakte een paar keer in het ziekenhuis. Het was voor hem verwarrend, maar hij wist wel dat als je oud wordt iedereen wel wat krijgt.
‘Wobko was Wobko’. Het tweede kind van het gezin Deemter in Sauwerd ging heel lang gewoon mee naar de lagere school, maar kwam tenslotte in het speciale onderwijs. Wobko had beperkingen. Hij kon bijvoorbeeld maar één taal spreken: het Gronings. Hij had ook talenten. Hij wist uitstekend de weg, waardoor hij goed bezorgwerk kon doen. Hij had muzikaal gevoel en kon mondorgel en orgel spelen zonder een noot te lezen. En hij kon keihard werken. Dat deed hij jarenlang in de buitendienst van de gemeente Sauwerd. Daar hoorde ook vuilnis ophalen bij inclusief de ‘tonnetjes’. Welke vroegere vuilnisman krijgt op zijn uitvaart daarover nog een toespraak van een oud-wethouder? Hij wel.
Wobko kon een potje breken bij zijn familie en zijn dorpsgenoten. Hij deed dingen die een ander niet deed en dat leverde prachtige anekdotes op. Daaruit bleek ook dat hij met liefde en respect omringd geweest is, door zijn familie, zwager Elte als zijn vertrouwenspersoon, door dorpsgenoten, medebewoners en begeleiders. Na het overlijden van zijn ouders en het inwonen bij een zus werden andere oplossingen voor begeleid wonen en werken noodzakelijk. De laatste fase van zijn leven woonde hij in het Hoge Heem en was hij kerkganger in onze gemeente. Ook doordeweeks, want de verbouw van de kerk en de afbraak van de pastorie nam hij dagelijks in ogenschouw, zittend op zijn rollator. Nieuws over dominees in de kerkbode vond hij ook interessant. En hij was een trouwe gast in de zaterdagavondsoos, net als dat eens per week eten met zijn vriendin Janny vaste prik was.
Zijn trouwe aanwezigheid in de kerk liet zien dat de boodschap overgekomen was dat ook hij helemaal bij de gemeenschap van de Heer hoorde en dat de eretitel ‘kind van de hemelse Vader’ ook op hem van toepassing was. En dat is eigenlijk een indrukwekkend getuigenis.
 
Ds. Harmen Jansen